Haec nārrantur ā poźtīs dź Perseō. Perseus fīlius erat Iovis, māximī deōrum; avus źius Acrisius appellābātur. Acrisius volźbat Perseum nepōtem suum necāre; nam propter ōrāculum puerum timźbat. Comprehendit igitur Perseum adhūc infantem, et cum mātre in arcā līgneā inclūsit. Tum arcam 5 ipsam in mare coniźcit. Danaź, Perseī māter, māgnopere territa est; tempestās enim māgna mare turbābat. Perseus autem in sinū mātris dormiźbat.
Perseus ubi haec audīvit, ex īnsulā discessit, et postquam ad continentem vźnit, Medūsam quaesīvit. Diū frūstrā quaerźbat; namque nātūram locī īgnōrābat. Tandem Apollō et Minerva viam dźmōnstrāvźrunt. Prīmum ad Graeās, sorōrźs Medūsae, pervźnit. Ab hīs tālāria et galeam magicam 5accźpit. Apollō autem et Minerva falcem et speculum dedźrunt. Tum postquam tālāria pedibus induit, in āera ascendit. Diū per āera volābat; tandem tamen ad eum locum vźnit ubi Medūsa cum cźterīs Gorgonibus habitābat. Gorgonźs autem mōnstra erant speciź horribilī; capita enim eārum anguibus omnīnō contźcta erant. Manūs etiam ex aere factae erant.
Post haec Perseus in fīnīs Aethiopum vźnit. Ibi Cźpheus quīdam illō tempore rźgnābat. Hic Neptūnum, maris deum, ōlim offenderat; Neptūnus autem mōnstrum saevissimum mīserat. Hoc cottīdiź ź marī veniźbat et hominźs dźvorābat. Ob hanc causam pavor animōs omnium occupāverat. 5Cźpheus igitur ōrāculum deī Hammōnis cōnsuluit, atque ā deō iūssus est fīliam mōnstrō trādere. Źius autem fīlia, nomine Andromeda, virgō fōrmōsissima erat. Cźpheus ubi haec audīvit, māgnum dolōrem percźpit. Volźbat tamen cīvīs suōs ź tantō perīculō extrahere, atque ob eam causam imperāta Hammōnis facere cōnstituit.
At Perseus ubi haec vīdit, gladium suum źdūxit, et postquam tālāria induit, in āera sublātus est. Tum dźsuper in mōnstrum impetum subitō fźcit, et gladiō suō collum źius graviter vulnerāvit. Mōnstrum ubi sźnsit vulnus, fremitum horribilem źdidit, et sine morā tōtum corpus in aquam 5mersit. Perseus dum circum lītus volat, reditum źius exspectābat. Mare autem intereā undique sanguine īnficitur. Post breve tempus bźlua rūrsus caput sustulit; mox tamen ā Perseō īctū graviōre vulnerāta est. Tum iterum sź in undās mersit, neque posteā vīsa est.
Herculźs, Alcmźnae fīlius, ōlim in Graeciā habitābat. Hic omnium hominum validissimus fuisse dīcitur. At Iūnō, rźgīna deōrum, Alcmźnam ōderat et Herculem adhūc īnfantem necāre voluit. Mīsit igitur duās serpentīs saevissimās; hae mediā nocte in cubiculum Alcmźnae vźnźrunt, ubi Herculźs 5cum frātre suō dormiźbat. Nec tamen in cūnīs, sed in scūtō māgnō cubābant. Serpentźs iam appropinquāverant et scūtum movźbant; itaque puerī ź somnō excitātī sunt.
Herculźs ā puerō corpus suum dīligenter exercźbat; māgnam partem diźī in palaestrā cōnsūmźbat; didicit etiam arcum intendere et tźla conicere. Hīs exercitātiōnibus vīrźs źius cōnfīrmātae sunt. In mūsicā etiam ā Linō centaurō źrudiźbātur (centaurī autem equī erant sed caput hominis 5habźbant); huic tamen artī minus dīligenter studźbat. Hic Linus Herculem ōlim obiūrgābat, quod nōn studiōsus erat; tum puer īrātus citharam subitō rapuit, et omnibus vīribus caput magistrī īnfźlīcis percussit. Ille īctū prōstrātus est, et paulō post ź vītā excessit, neque quisquam posteā id officium suscipere voluit.
Herculźs tantum scelus expiāre māgnopere cupiźbat. Cōnstituit igitur ad ōrāculum Delphicum īre; hoc enim ōrāculum erat omnium celeberrimum. Ibi templum erat Apollinis plūrimīs dōnīs ōrnātum. Hōc in templō sedźbat fźmina quaedam, nōmine P’thia et cōnsilium dabat iīs quī ad ōrāculum 5veniźbant. Haec autem fźmina ab ipsō Apolline docźbātur, et voluntātem deī hominibus źnūntiābat. Herculźs igitur, quī Apollinem praecipuź colźbat, hūc vźnit. Tum rem tōtam exposuit, neque scelus cźlāvit.
Brevī tempore ad flūmen Tiberim vźnit. Tum tamen nūlla erat urbs in eō locō, Rōma enim nōndum condita erat. Herculźs itinere fessus cōnstituit ibi paucōs diźs morārī, ut sź ex labōribus recreāret. Haud procul ā valle ubi bovźs pāscźbantur spźlunca erat, in quā Cācus, horribile mōnstrum, 5tum habitābat. Hic speciem terribilem praebźbat, nōn modo quod ingentī māgnitūdine corporis erat, sed quod īgnem ex ōre exspīrābat. Cācus autem dź adventū Herculis fāmam accźperat; noctū igitur vźnit, et dum Herculźs dormit, quattuor pulcherrimōrum boum abripuit. Hōs caudīs in spźluncam trāxit, nź Herculźs ź vestīgiīs cōgnōscere posset quō in locō cźlātī 10essent.
